مادر

نباشد اگر سایه ات بر سرم

بگو مادرا بر که رو آورم

ره زندگی از تو آموختم

نباشد کسی غیر از تو رهبرم

زعطر دلاوبز مهرت هنوز

دهد بوی گل بالش و بسترم

کنم کی فراموش مهر تو را

که تنها تو بودی بهین باورم

به مهر و به قهر و به صلح وستیز

تو پروردیم،گر که بار آورم

مرا تا تو باشی نظرگاه عشق

نباشد نظر جانب دیگرم

تو را مهر،آئین و کیش من است

مسلمان بخوانند یا کافرم

گرفته زتو طبع من بار شعر

نشانش همین شعر جان پرورم

شود زندگی تلخ در کام من

نباشی تو روزی اگر در برم

نباشد اگر سایه ات بر سرم

بگو مادرم بر که رو آورم

مهر و محبت مادری تقدیر و سرنوشت نیک بشر است و اثرات آن دائمی و عمومی است.